Встав рано Бог, убмыв долонї,
У возüр усунув копоню:
На зимлю ся попризирав –
Щи крутить ся? Ци – чорт ї взяв?!..
Ай видить, там є, де й бывало,
Лем припараджена штось мало.
- Кить врозуміву вту параду,
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!

Людкове, сигіняшні люде
По людськы – дрüбно! – Бога судять:
Понапридумали легенд,
Ош правлю світом я єден!..
За мене мош хоть што вповісти,
Айбо и в мене суть міністры,
Лем кить дадуть ми добру раду,
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!

Вбы вд живота сьте мали радüсть,
Я дав вино вам й жüнську слабüсть.
А вы на вто ся наплювали –
Усе бы сьте лем войовали,
Пак вд минї каждый з вас біжить:
''О Господи!   допоможи!'' –
Кить годен вашу врвати ссваду,
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!

Што за дрüбнота беззаконна
Там повсїдала ся на троніы?!
Щи й гойкавуть, гибы я сам
Дав право й силу королям.
Лыньгарьоватых, фрацоватых,
Ци мüг я йих туды напхати!? –
Кить я твориць сих маскарадüв,
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!

Тучны живуть, ги свінї, попы,
Нам в очи брызкавуть иссопом.
И нüч при ночи, динь при дню
Всьым говорять єдну бріхню.
Што лопонять они в молитвах,
Ни годен я порозуміти.
И кить ни брешуть – догделабы! –
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!

Змиріть ся, люде! христіяне!
Вам – добрым! чистым сирцьом! – дав им
Любити. пити вшытко істи,
Хоть кому правду уповісти!..
Ни бüйте ся новых потопüв,
А з ними  – королüв! и – попüв! –
Кить хоть єден з них в царстві сяде,
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!