Пили сьме у корчмі, што вже нüч была,
И товды до корчмы Марька пудыйшла.

Звідать мене Марька: - Туй з якыма пють?!
А я Марьцї кажу: - З тыма, што давуть!

Звідаву я Марьку: - Што ты, Марько, пєш?!
Марька минї каже: - Вшытко, што даєш!

Упили сьме літер, упили сьме щи,
И товды я Марьку за цицькы строщив.

А цицькы у Марькы білі, ги на гріх,
И туга гузиця, и курварськый сміх.

Я з ся зняв пачмагы, Марька всьо зняла,
И товды ся в корчмі фігля почала.

Быв я доста пяный, кой на Марьку м ліз,
Сховз имся йüв з пупа, и упав им вниз.

Бухнув им на зимлю, стüл им розлупив,
Всьо, що в ня стояло, надвоє м зломив...

Так ня заболїло, що м ни відїв нич,
И, як быв им - голый, убіг им у нüч.

Утїкаву голый, а за мнов всї псы,
Кури, мачкы, свінї - вовчі голосы...

Впав им пиля церкви - змолоченый снüп -
Надо мнов схылив ся в чорных ризах пüп.

Каже минї: - Сигінь, ковдошом ись став.
Треба вбысь до завтра уццüть ни вставав.

Бо нидїля завтра, в цирьков всї пüдуть,
Й ковдошови в шіпку може щось дадуть...

Я сижу пуд церквив, в цирьков йдуть дьüвкы,
Й ковдошови мечуть в шіпку копійкы!