РУСИНСЬКОЄ ДУМАНЯ

Як до такого я дüйшов,
Ни розумiву и ни знаву -
Живу в д
ержавi, из яков
Ни цяткы о
бщої ни маву.

Я родив ся на сь
üв зимли,
Мил
їшüв сирцю уд Едема,
Де мої прад
їды были
Єдинi газды у
д навхтема.

Зимля, ги ушитый убрус,
У свому сирцю сотворила
Крайину - П
üдкарпацьку Русь.
И вта крайина была мила

И мамi, й няньови, д
їдам!..
Й лем мы - онукы припоганi -
Вступили зимлю прийшлякам,
Крайину стратили жадану.

Усьо в нас было, ги в люди:
Європа - мати нам єдина!
Айбо в єден нищасный динь
Нас поневолила Вкрайина.

Прийшли вкрайинськi лымпакы
И почали нас вчити жити...
Пидiк диржаву за вiкы
Собi ни го
дны учинити...

Бо, люде,
што вто за народ -
Йих б
üлше сорок мiлiйонüв! -
А йим усе ткось затче рот -
Полякы, руськi ци тевтоны...

Вкрайинця нинавiд
їв свiт
За агр
есивнüсть, нипоряднüсть -
За вто в них и д
ержавы нїт,
Та й учинити ї ни рянны,

Бо ниваловшны довести
До логiкы ни єдно д
їло -
Сп
екульовати, продати,
Когось в
бманути годны смiло...

В Карпатах галицькый десант
Прижив ся в наш
üм господарствi -
Живе вкрайинськый окупант
На П
üдкарпатю, ги у царствi.

Робота чорна ни для них -
Ус
ї: началникы, панове!..
Роб
üтный русин вмовк, затих -
Ни годен вповiсти ни слово...

Типир живiм як живиме:
У родн
üм краю - чужаками...
А прийшлякам наш край - ги мед.
Щи й насмiхавуться нат нами:

Ниякi вы ни русины,
Вы у
д навхтема - украйинце...
Та щи є й свої пс
ї сыны,

Што лижуть чоботы чужинцям...


Ганьбiмся мовчкы, й ни сид
їм:
Чин
їм штось, милi русинове!
Бо на
што жити в свiтї сьüм,
Кой убивавуть твоє слово!..

Вбивавуть душу!.. Клепачом
Товчуть по сирцьови, лупашать!..
Вкрайиниць каждый багачом
Стає лише на горю наш
üм.

Попровбуй гет йих прожени,
Та всьых нас в тюрмы позбивавуть.
А нас рахувуть за свини,
Вни за люди нас и ни мавуть...

Для нас комаништичный рай
Они роками будовали.
Айбо прийшов паскутству край -
Вже й коман
їшты поздыхали.

Лише украйинце живуть -
Соборну строять Украйину,
В яку усьых нас заженуть,
Ги у кутиць калгознi свiн
ї...

Кы
дьбы русин тирпимüсть мав,
Переживе и
дны йсї чорнi:
Комаништичный рай пропав,
Пропаде Вкрайина соборна!..

Всьый чад украйинської тьмы
Исчезне,
кой пüдуть заброды!..
И впят мы станеме людьми -
Мы будеме є
дным народом.

Гий, милi й добрi русины,
Тирпiть, и вiчно памнятайте,
Ош чії внукы вы й сыны,
И свою душу ни вбивайте -

Вы родне слово сокот
їть,
Любiть карпа
тську зимлю милу,
А урватися з лихол
їть
В
еликый Бог додасть нам силы!

Попозирайте мüй

старый сайт:
http://gafya.narod.ru/

Дзеркало сайта

http://petrovtsiy.ltd.ua/

Tegs:

русинськи русинські співанки писни пісні фигли колядки, іван петровцій, вірші петровція, іван петровцій біографія, русины народ, закарпатские русины, русины на украине, становище русинів у галичині, галицкие русины, карпатские русины, русины фото, русинське радіо, русины, русини, русинська мова, русинский язык, русинська нація, русинська музика, русинська родина, русинськi співанкы, русинськi стихы, русинська правда, русинская литература, русинська література, русинская поэзия, русинська поезія