Я за палинку спüваву
И за коняк дорогый.
Айбо нарüд ківенує
Заспüвати за довгы.

Тать бо всьым и всяды м довжен
Уд малых дїтинськых лїт.
Роднüв мамі за тото лем,
Што ня вродила у світ.

Нянько каже: - Ты ни бав ся
Из довгами, ги з огньом,
Бо минї сь навхтема довжен
За науку риміньом.

У вошколї вчитиль каже:
- Нигда вбысь ни забывав,
Ош минї за вто ись довжен,
Ош писати м тя навчав.

Вчитильови нич ни кажу -
Доста пüлло ня учив -
Лїпше бым ни знав писати,
Айбо файно вбым личив.

Бо иннись тко личить файно,
Тот живе собі ги пан.
Я ни збаг тоту науку -
Ги в шовках, в довгах Иван.

Я ни знаву, ци ся найде
Чоловік дись на зимлї,
Вбы м му долары ни довжен,
Маркы, форінты, рублї.

Уд кредитормв тїкаву -
Вни за мнову по слїдам!..
Кить имлять, наобіщаву:
- Завтра вддам!Вже завтра вддам!..

Вни уд мойых слüв щасліві,
Онь йим уднимає річ.
Айбо сам я твердо знаву,
Ош ни буде з того нич.

Бо в такüв страшнüв крайинї
Ут рожденія живу,
Што ни розумом, ни працов
Копійчины ни урву.

Были славні команішты
Й поздыхали в добрый час.
Щи страшніші дымократы
Грабовати стали нас.

Плюнув я на кредиторüв -
Гüрш ни буде, гикой є...
Лем єдна жüнчовка ипна
Дашто задарь ми дає.

Нич взамін ни ківенує,
Хоть я нич и ни давав -
Вд бога ми здоровля просить,
Вбым хоть раз в динь бировав.

Йсе єдна ми в світї радüсть,
Чоловіче дорогый,
Бо кой роблю вту роботу,
Забываву за довгы!..