Розумом – математик.

  Серцьом – поет.

         У свої днишнї сімдисят ищи, слава Богу, лигінище, бетярище, битангище!..       

         Любвеобилный.

         Кидь бы м зачав перерахововати ушытко, што овüн любить, та ,гий – гий ! – довго бы писати.

         Май перво, вшытков душов любить свою Маму. Любить истиннов сынüськов любовльов.

         Дуже любить жüн. Понад ушыткыма - сама любима !–Ізабела, котра му вродила доньку, донька му вродила внучку, внучка файна, ги косичка.

         Любить числа. Розуміє ся в них. Математика дїла нього – Космос чисел, рунянь, у якых ся чуствує, гикой файна газдыня на кüхни.

         Любить смачно попоісти.

         Любить и годен из толком упити.

         А каммай – из файныма цїмборома.

         Честує цїмборüв – йсе дїла нього сятоє.

         Кырвавов ранов у серце щугнула го смирть єдного з майближых йому цїмборüв Омеляна Мателешкы.

         Педагог.

         З великої буквы.

         Основа його Педагогікы – искренна любов до дїти.

         Дїти му отвічавуть иппен тым – честувуть и самого Педагога, и його Математику, и його Стихы.

         У стихах любить Поезію.

         Поетом май вышшого уровня є дїла нього Сергій Єсєнїн. Уже бüлше гикой дисять годüв товмачить го русинськов бисїдов.

         Русинська бисїда – бисїда Мамы и Няня,  Дїдüв и Прадїдüв свїтить ся

йому ищи май яскравым Космосом, гикой Математика.

         Душов, серцьом лїтать у тому ниосягненному Космосови Русинської Бисїды, и,гикой новорüчні звіздочкы, пестить русинські слова, ушоровує йих у поетично ритмічні шоры.

         Декламує.

          Читать стихы, гикой молитвы.

         Бо й поправдї є штось божественноє у каждому русинському слові упещеному Иваном Ситаром.

         Щи й книгы ни мав, а русинські патріоты из Швейцариї, Австриї, Чехиї… присудили му славну Руську премию за автентичні товмацтва по русинськы стихüв Сергія Єсєнїна – головноє: за трепетну красу його стиха.

         У стихах дуже свободолюбивый: його стихы, гикой         молодинькі чіковикы, игравуть ся на широкому поли русинської бисїды – каждый єден сам по собі.

         Зüбрати йих уєдно – тонка робота.

         Айбо, слава Богу, йсю працу вчинив Иван Ситар:  товмацтва до товмацтва, стихы до стихüв, руданкы  до руданкüв – уйшов, гикой у порядного маляря, лїтературный триптих.

         З товмацтвами, головно – Сергія Єсєнїна, русинська чилядь знакома.

         Та й из стихами – йих ни мош ни знати: родили ся в серцю Поета и днись уже живуть и в нашых душах.

         Руданкы – фіглярські, битангüські историї, написаны в стилю любимого поета Степана Руданського.

         Сись жанр поетичный – руданкы – уплодженый Иваном Ситаром.

         Добрый читалник написанного Иваном Ситаром душов почуствує гармонію вывірену математиков.

         Айбо попризирайме ся довкола себе.

         Иппен ранинько было – рано.

         А типирькы ся вже вечеріє.

         Ты, дорогый читалнику, держиш у руках книгу Ивана Ситара, и позираш то в небо, де звізды ся світять, гикой русинські слова, то в сисю книгу, де вшыткы русинські слова ся искрять, гикой рüздвляні звізды.

         Йсе – світ русинського слова Ивана Ситара. 

         Світ – вічный.