НИВМИРАВЫЙ МЕД РУСИНСЬКОГО МЕЛОСА

Кой чуву што дниськы ся спüвать по вкрайинськых радійи, телевізійи,

а из сцен, та иппен ся задумуву над тым, ош што ся тамкы ни спüвать. “”

  А ни спüвавуть ся наші русинські народні спüванкы.

  Гикой бы йих нигда й ни было !

  Та й кить дись штось якымись кипом ся прüрве, та – так украйинизовано !..

  Нашоє общоє етнічноє русинськоє поле, суперетнос котрого – РУСИНЫ

ся складать из дрüбнїшых етносüв: лемкüв, бойкüв, долинян, гуцулüв.., уродило нам безсмертні косичкы – наші народні русинські спüванкы, на котры каждоденно ся злїтавуть пчолы - наші чуства и думкы – и зносять у наші душі нивмиравый мед русинського мелоса !

  А й б о !.. - слово русинськоє на Пüдкарпатю – агонизує.

  Дüйшли асиміляторы й до русинської новты-мелодиї – убивавуть ї…

  Чому туйкы сисе ся такоє чинить !??..

  А иппен тому, чилядкове, бо отрицатилна комплиментарнüсть помеже русинами а украйинцями дана звышше – из Космоса, а май точно –

уд Господа Бога !

  Иппен тому, кой совицькі украйинце удобрали уд русинüв зимлю, економіку… - йсе при бüлшüв вооружености и наглости зробити

ни так тяжко ! - упстало ся удобрати уд русинüв спüваноє слово, и –

майпослідноє – убити музыку в души ! – удобрати мелодию-новту…

  И йсе ся ними чинить планно…

  Мы – днишнї русины – ни маєме тої насилницької власти, котру мавуть над нами наші асиміляторы – украйинце: войська, суды, міліцію, державных службовцьüв, ниправедных законüв…

  У нас ся впстала лем наша спüванка – слова а новта ! - и иппен сисе нам має помочи у нашüв справедливüв боротьбі за завтрашноє повнокровноє житя русинської нациї – русинського народа ! – укремішноє уд нашых насилственных асиміляторüв – украйинцьüв, а каммай – галичан !

  Усокотити своє – сокровенноє ! – покликана книга русинськых народных спüванок, уношена у серцях и мыслях такых истинно великых русинüв, гикой Володимир Біланин, Михайил Керецман, Юрій Чорі.

  Удохновитильом сього русинського подвига став Володимир Біланин, котрого душа болїла, кой чув ош як поперечиньовано слова а новты русинськых спüванок на вкрайинськый манїр.

  Вернути первослова нашым народным спüванкам узявся Юрій Чорі,

а новтам-музыцї - Михайил Керецман.

  И по довгüв творчüв роботї книга была учинена, озаглавили ї ”Удроджені русинські народні спüванкы”.

   Ай туйкы, гикой усяды в нас типирькы, урішіня проблемы ся уперло у … гроші…Точнїше – в йих отсутствіє !

  Айбо Володимир Біланин найшов ищи єдну добру русинську душу – Марію Гаврилешко – котра на сисе сятоє дїло замагла ся ухосновати гроші из державної тапловкы. И – йüв ся тото удало !

  Лем ся ни вдало русинам усокотити свüй творчый труд - ”Удроджені русинські народні спüванкы” – у йих бойовüв формі…

  Уйшло так, ош держава гроші дала, айбо держава ся убыйшла из русинськыма спüванками … по вкрайинськы…

  Сись титаничный по ушоріню русинськых народных спüванок труд сперед свого уходу у світ быв удданый у рукы русинського янычара – “заслуженого учитиля Украйины” - Мигаля Алмашія, котрый из бойового заряда учинив холостый патрон.

  Почав Мигаль Алмашій – дуже “заслуженый учитиль Украйины” - из имени книгы: повнокровна назва - ”Удроджені русинські народні спüванкы” - политїла у смітя, а місто ниї ся вбявила украйинська назывка русинської книжкы “Не є ліпших співаночок, як в нашому краю” …

  Дале пüшло спередслово – “Передмова”- вüсьüм пустослüвных сторüнок,

писаных по вкрайинськы…

  А первыми у книзї стали … “авторські” спüванкы, нигде, николи й никым ни знані авторы котрых на повну силу нам явили свою як текстову,

так и новтову бездарнüсть а малограмотнüсть.

  Узьмім лем перву спüванку якогось С.Савчука, новта-музыка котрої є повным , а щи й – безграмотным плагіатом авторськых спüванок совецької

добы 50-60-ых годüв.

  А што коштувуть украйинські народні спüванкы, записані Мигальом Алмашійом и без позволения В.Біланина, М. Керецмана, Ю.Чорія –истинных первотворцьüв книгы ! – густо понатыковані в книгу !?..

  Бо лем “дякувучи” Мигальови Алмашійови днишньый молодый русин має спüвати нашу давну спüванку так:

  Била мене мати

  Прутиком-лозою
Аби я не стояла

  З милим під вербою…

  Ни годен им порозуміти, ош што в сьому текстови є русинського !??..

  За покажені Мигальом Алмашійом русинські новты вже нич и ни кажу…

  Айбо … доста за пüллоє !..

  Говорім и за даштось порядочноє !

  А маєме за што, бо нидавно Михайил й Иван Керецманы пудготовили

другу книгу русинськых народных спüванок, вернутых из украйинського спаскуджіння: “Ключ до русинського фолклора хх-хх1 вікüв” – назва проста, правда, є в ньüв нинависноє украйинцям слово “русинського”, айбо книга добра и русинам хüснавна.

  Михайил Керецман зüбрав русинські народні спüванкы на погатаринах Ужгорода, Перечина, Березнянщины, де вєдно живуть русины, словакы, мадяре, цигане, котры у свойых народных спüванках мавуть дуже много общого.

  Гикой бы на небесах золотом намальованы спüванкы горян - они своєобразні за мелодичнов простотов и ладовов колористиков пудвышеных другого и шестого спупиньüв.

  Дуже интересантным є й тото, ош часть спüванок словацькых русинüв сохранявуть натуралный лад, што го мали 200-300 годüв назад.

  У мадярüв Карпат ищи ся містами сохранили пентатонічні тетрахорды, што свідчить за йих истинну давнüсть и генно русинськоє походжіня.

  Спüванкы циганського походжіня мавуть домінанту волности и ниповториму красу колористикы – они абсолютно синкретичні: спüвавуться, туй такый переходячи в таниць !

  Иван Керецман мав и близькі з Михайилом поля збираня фолклора, гикой у Туря-Реметїх, Турици, Туричках, де здавна живуть словаце-жабураце (так йих давно ухрестили русины),а й и дале по Пüдкарпатю: “Спüванка мамкы” (солоспüв) – с. Туря-Пасїка, авать “Моя младосць” (То сом те промарнїл) – с. Завосино…

  Є и коломыйкы, у котрых ниє гуцульського лада: “Горі селом, долу селом…”. А много другых.

  Доля и нидоля, серце и душа, искрометнüсть и спокüй, краса благоговійної віры и любови до Бога, до Нянька и Мамкы, до вшыткої великої русинської родины спресовали ся и нивмираво живуть у до геніялности простых словах а новтах русинськых спüванок.

  У сьüв книжцї чує ся проникновенный народно-пісенный дух долинян,

колористика ладовости горян, своєобычнüсть лемкüв, простота бойкüв…

  Михайил й Иван Керецманы сміло удверли украйинську демодию-псевдофолклор, наповнили свою книжку глубокым и чистым русинськым дыханьом !

  Упстало ся за малым – найти гроші и упустити сисю так трібну днишньым русинам книжку – ни покажену лепавыма рукома “русинськых” яничарüв.

  Русинську спüванку, а из русинськов спüванков и нас – РУСИНÜВ ! – шуга нигда никому ни згирити !

 

Иван П Е Т Р О В Ц І Й,

русинськый писатиль,

выключенный из спілки письменників України

“за участь у русинстві, яке є антиукраїнським”

Попозирайте мüй

старый сайт:
http://gafya.narod.ru/

Дзеркало сайта

http://petrovtsiy.ltd.ua/

Tegs:

русинськи русинські співанки писни пісні фигли колядки, іван петровцій, вірші петровція, іван петровцій біографія, русины народ, закарпатские русины, русины на украине, становище русинів у галичині, галицкие русины, карпатские русины, русины фото, русинське радіо, русины, русини, русинська мова, русинский язык, русинська нація, русинська музика, русинська родина, русинськi співанкы, русинськi стихы, русинська правда, русинская литература, русинська література, русинская поэзия, русинська поезія