Я кажу цїмборови свому,
Што страшно ганить житїє:
– Ушытка логіка у тому,
Ош туйкы логікы ниє.

Нигде, ни в чüм и ни для чого –
Страшенный хаос без кüнця:
Йсе гикой ты вже упив много,
А в погарі ниє динця.

Й проблема: пити ци ни пити –
Кой в філософськый лїзе вирьх,
Звучить вже: жити ци ни жити,
И трощить, ги смертелный тирьх.

Хоть думай, брате, хоть ни думай
Ци ты ся вродити хотїв?!..
Така ся думка чинить глумом –
В сись світ случайно сь залитїв.

И мы ся стрітили случайно
Иннись в сьüв книзї, в сьüм стишку…
Лем лїпше розыйдїмся файно
Через великых тайн ріку.