Я голос чув - овüн ня кликав
Огненным звоном уночи:
"Лиши русинськый край малинькый -
Йому уже ни помочи!

Вам ни дадуть вкрайинце жити.
Уд прийшлякüв спасїня - нїт!
Обы якось ся всокотити,
Йди, русине, в слободный світ.

Ги всї, там будеш Чоловіком,
Ни тым, кым дома дниська єсь... ".
И туй Духнович з ясным ликом
Над рüдным крайом устає.

В теменно-темнüв днишньüв ночи
Овüн, Пророк наш, возсіяв:
"Уже сь удкрыв, русине, очи,
Айбо щи сь зором ни убяв

Страшенної аттої силы,
Што в каждüм русинї жиє.
А щи пüздри на край свüй милый,
Што годнüсть русину дає.

Типир лем серце своє слухай.
Типир лем з Богом говори:
В имня Отця, и Сына, й Духа
Державу свою сотвори! "