Быває в души у русина
Минута, кой вшыткым єством
Ввüн чує: в карпатськüв крайинї
Сятоє живе божество.

На горы стрімкі, на потокы
Господньоє світить лице.
И очи Його ясноокы
Майменшоє видять сїльце.

Кой кажджа ся хыжа позначить
Ги чистый Господньый чертог,
Товды самы очи заплачуть
Уд щастя, ош з нами є Бог.

Великый, сятый, всьым нам трібный,
Навхтема из нами буди!
И прошу я вд Бога ни хлїба,
Ай - щастя для нашых люди.

Рука Божа книгу нам вткрыла -
В нüв каждый знак кровльов гуде.
Й - читайиме вшытко, што было.
И - знайиме всьо, што буде!