Небесна сиринча - хоснованя русинськых слüв,
Котрыма писаны дїдüв мойых завіты,
В котрых ни вмерли голосы русинськых катунüв,
Што з мамы молоком йих упитали дїти.

В русинськый світ, ги в рай, ми Няньо двирї утворив,
И я уздрїв у ньüм свою єдну дорогу.
Я по русинськы каждый динь из Мамков говорив,
Я по русинськы каждый динь ся молю Богу.

У рüднüв бисїдї до Бога зносить ся душа.
Лем рüдна бисїда смертелна дїля скверны.
Кой Мамка вмерли, Нянько рüдным словом ня втїшав -
Уд слüв русинськых исчезали Смерти зерна.

Што мысль моя без слова рüдного? - менї вповіш:
На світовüм огни суха, слабка солома.
О Боже, покарай того, тко за чужинськый грüш
Продав русинську бисїду у себе дома.

О Боже, прокляни того, тко пüде за гатар,
И там слова рüдної матери забуде.
Русинська бисїда - єден сятый Госпоньый дар,
Што го ни смівуть забывати наші люде.

Русинськым словом я ни раз топив наремный льüд.
В русинськüм словї думка - потя у Карпатах!
Кить Бог тя русином напрастав на иннишньый світ,
Будь русином! Хоснуй русинську бисїду, мüй брате!

Рüдної бисїды ниислызенні голосы
Ни вмруть инниськы - ни умруть и в завтрашнї часы!