Навхтема вто м запамнятав,
Ош як из склянкы м убивав
Дубüвку, дубüвку, дубüвку.
А кой ня палинка взяла,
Товды м пüшов на край села
До дьüвкы, до дьüвкы, до дьüвкы.

Світили звізды й иншый фрас,
И так хотїлося в тот час
Гарначкы, гарначкы, гарначкы.
Та втїк и місяць из небес,
Загавкати боявся пес,
Вать мачка, вать мачка, вать мачка.

Як перийшов им за обоч,
Пуд возüр вер йüв цїлый корч
Дербанкы, дербанкы, дербанкы.
Лем єдного м ни утямив,
Ош де м у чорта загубив
Топанкы, топанкы, топанкы.

Ногов по двирьох им сягнув,
Онь им жилїзну изогнув
Форгіту, форгіту, форгіту.
И дочекав им накониць -
Из хыжі уйшов йüв отиць
Сердитый, сердитый, сердитый.

"Ты што - прийшов на мулатшаг?!
Якого сь грома туй притяг,
Ги біка, ги біка, ги біка!
Ци ты, битанго, вглух, услїп -
Ушыткы сплять у нас в селї,
Й Марїка, Марїка, Марїка. "

Та што менї його грüзьба,
Кой босі стойиме оба
На вітрї, на вітрї, на вітрї.
Я туйкы шпатно в жеб посяг,
Ввüн зрадовав ся, ги дїтвак,
Пüвлїтрі, пüвлїтрі, пüвлїтрі.

Як исьме добре потягли,
За пличі вбоє ся взяли
Кунтитні, кунтитні, кунтитні.
И чули всї в селї дьüвкы,
Як мы спüвали спüванкы
Дуетні, дуетні,дуетні.