- ЕПІЛОГ

СПÜВАНКЫ ЦЇМБОРАМ ДЇТИНСТВА,

КОТРЫ СИСЇ СПÜВАНКЫ ВЖЕ НИГДА НИ УЧУВУТЬ

ЕПІЛОГ

Коли малі сьме были дїтвакы,
Ни знали сьме, ош мы є біднякы,
Бо Мама з Няньом істи нам давали,
И як могли, та так нас одївали:
Товды й далекый світ нам быв близькый.

Айбо дїтинські дны уд нас втекли,
И дуже многі в зимлю вже легли –
Туды нас потягли бідняцькі біды.
И на земли нигде ниє вже слїду
Ош мы туй жили, ош мы туй были!

Мы у земли кüстками лежиме,
И лем Суда Господнього ждеме,
И кажеме: – Великый Боже милый!
Лем за тото, ош на земли сьме жили,
Живі й мертві Тя благодаримее