Петро писався – Романик,
Яку мав назывку – ни знаву.
Єдно лем файно памнятаву –
Петро быв добрый ученик.

Ид точным ся наукам тяг:
Быв первокласный математик –
Овüн мüг и такоє знати,
Чого и вчитиль бы ни збаг.

Я памнятаву лїтньый динь,
Всьый клас быв на прогульцї в хащи:
Прийшли сьме рано, вшыткы натще,
Найшли єден широкый пинь,

Мы застелили го, ги стüл,
Довкола вшыткы посїдали,
И тамкы сьме фрыштиковали –
Така краса была довкüл!..

Петро уд щастя заспüвав –
Слова и новту нам низнані,
Його чутями осіянні
З нас каждый в душу убирав!

Минулися тот динь и рüк…
Житя минулося Петрово…
Айбо – вта новта, тото слово
У хащи тüв звинять навік!