Та ци я быв ни лиґінь,
Тай ни лиґінина:
В руках – дьüвка, в зубах – піпа,
На бородї – слина.

Кыдьбым хлоп, кыдьбым хлоп,
Кыдьбым ни калїка,
Кыдьбы у ня така пуца,
Ги у чоловіка.

Дуже м довго дьüвку глядав,
А найшов – завівкав:
Ціцї – є! Пича – є!
Сисе собі – дьüвка!

Нахылився дуб на бука,
Явüр на калину.
Так ти, дьüвко, пичу люблю,
Ги пес солонину.

Кыбы в мене тото было,
Што у молодіцї,
Носив бым го на долони –
Не коло гузіцї!

Гий, казала ми Олена,
Казала малому:
– Кыбы пича зубы мала –
Іла бы солому!

Взяв им дьüвцї пичу в рукы,
Мушу сокотити –
Пича в ниї чирипляна,
Годна ся розбити.

Гий, Поланьо моя мила,
Дыбава Поланьо,
Та ты таку пичу маєш –
Ни стане в клебаню!

Гий, ниборе гуцулику,
Піціріцькый гуцку,
Сорочина до колїна –
Витко у тя пуцку.

Здрю на дьüвку зза корча,
И здыхаву вд сміху:
Вна траву пасе гузицьов,
Пичов коле вріхы.

А у мене файна дьüвка
Из самої Апші –
Засуну йüв рукы в пичу,
Та бю собі в тапші!

Поклав дьüвцї я свойüв
Пиля пічї чілінґüв.
Лем туды ткось шурконить
Чілінґüв чілінґонить.

Я Маріку беру йграти,
Указнy а читаву.
И кить ми Маріка дасть –
Я лише попытаву.

Гий, дьüвкы, Ивану дайте,
Йван такый малинькый,
Што овüн вам нич ни вчинить,
Лем узьме у жминьку.

Гий, Иваня ниваловшный,
Лымпавый Иваня,
Цїлу нüчку гребило тя –
Ни было ти спаня.

Ой иду я танцьовати,
Беру собі Марю.
Та я Марю за пичину,
Ги за каландaрю.

– Маріє, Маріє,
Уткüть вітер віє?
– З тої полонины,
Што ми меже нüг є!

Вчора ня могли вженити.
А инниськы ни могли:
Кой им ввідїв голу дьüвку –
Ногы ся в ня затрясли.

Ба чому тото дьüвкы
Так из ня смівуться?! –
Ци што пüрвані пачмаґы?
Ци што мала пуца?

Помолися за ня, Анцьо,
На колїнах й стоя:
Уросте в ня пуциня,
Та буде лем твоє.

Ой на дворі морозняно,
А в хыжи посуха.
Ни стüй, хлопче, пуд вызором –
Вдмерзнуть пуцї уха.

Гий, ни бийте ня, дьüвчата,
Ни збыткуйте дїтвака,
Бо кить вдорвете ми пуцу,
Я позычу уд быка.

Задарь ты на мене гойкаш –
Я, нибого, ни сморкач
Докüть в мене у пачмаґах
Щи телемпаться клепач.

Ой та ци я собі гуцул,
Рубаву калину.
Тко щи в сьому боцї має
Аттаку хуйину?!

Кыбысь знала, білявино,
Якый я Михайло,
Та тебе бы ни кортїло
Моє туріґайло.

Гий, кыбы ни тоты жоны,
Ни тоты дьüвчата,
Нашто бы ми товды пуцу
У ґатьох держати?!

Я купив собі пачмаґы –
Ни защüнкаться перед:
Вать пüвхуя удрубаву,
Вать пачмаґы вержу гет!

Я купив нові пачмаґы,
Й лем им квар из ними мав –
Вбы йих файно защüнкати,
Гет пüвпуцы м удрубав.

Гий, розкажу вам, фаттьовы,
Як без жоны пüлло є:
Рано встанеш, а в пачмаґы
Серце бє собов, тай бє!

Уйшла д минї Марька сночи,
Я казати файно яв:
- Пак, ни знаву, ци ты хочеш,
Айбо я бы заєбав!

Легко было ми з Марійов,
Тяжко ми з Йоланов –
Кить ї хочу поєбати,
Хуй мащу сметанов.

Єдно ми ся плече мече,
Другоє ни хоче.
В єднüв пичи йде без звука,
А в другüв булькоче.

Кой им ишов на царину
Косу поклепати,
Впстала коса никлепана –
Дьüвку м мав єбати.

Продав дрыва мальовані,
Купив чіжмы кырдовані,
Ояндиковав Маріцї
За єден раз дати пічї.
Так з Маріков ся намучив –
Подер ґатї на онучї.

Та покочу колодочку,
Покочу, покочу.
Доти тебе, дьüвко, єбу,
Докü самый хочу.

Гий, иду я у катуны,
Тай на дьüвку кличу:
- Сама чини, што там хочеш,
Лем сокоти пичу!

Та вудкü ты, білявино,
Та вудкü, та вудкü? –
Ци дала бысь мало пічї
За погарчик вüдкы?!

Зрана-рано на толоцї
Мою дьüвку єбуть хлопці.
Сїв им скраю, яв гадати,
Ци й минї бы йüв запхати?!..

А у мої дьüвочкы
Зашипіло в дїрочцї.
Зашипіла в пичи піна –
Просить пича істи сїна.

Везли ладу и парнины
До лиґіня уд дьüвчины.
На пüвпути дружбы стали,
Молодицю поєбали.

Та я пüду у волüвню,
У волüвни сижу.
Як ся мила з другим єбе,
Най ниґда ни ввижу!

– Дай ми, няню, гроши на дьüвок,
Та пüду на мандры!..
– Лем чекай, та туй ти й дам
З маттериної ти халахандры!..

Я иду собі та йду,
Ґлядавучи пичу –
Хуй ни забю у пизду,
Бо го покалїчу.

Ой иду я горі селом,
Сука на ня бреше.
Поникав им у оболок –
Дьüвка пичу чеше.

Та ци я быв ни фаттьовик,
Писсю йому матїрь,
Ци я ни мüг, кой им хотїв,
Дьüвку заєбати?!

Ой та дай ми, білявино,
Та дай ми, та дай ми –
– Дам ти шойту з поросяти,
Пікницї из яйцьми.

Пüшла зо мнов фрайирочка
На оборüг спати –
Моя пуца сакраменська
Ни хотїла встати.

Гий, коли я быв малинькый,
Сидїв пиля хаты,
Зшив им пуцку й пичку з вовны,
Та вчив ся єбати.

Ишла пичка через річку,
Тай сїла на камінь
Вставай, вставай, брате хую,
Бо вже пичцї амінь!

Коло млина ясенина –
Были би полїна.
А у нашого Ивана
Хуй онь до колїна.

Та пüду я, хло, на клаку,
Розяжу волоку.
Цїмбор дьüвку в сіньох єбе,
Я стою избоку.

Гий, та цїмбор ми ся женить -
Бере ми любаску.
А я беру карабіну,
Та йду на вадаску.

Уйду д тобі, чорте, чорку,
Коли зайде сонце,
Лем файнинько ми поковтай
Пуцов у віконце.

Ой чортику молодинькый,
Рогатинькый чорку,
Ци ни ты вто минї сночи
В возüр пуцов цоркав?

Шовком шиву, друтом яжу,
Ни по воли з Аньков ляжу.
Ни по воли, ни по воли
Забив пуцу крüзь подолок.

Ты лем, Марько, розчепарься –
Туйкы всьо готово:
Пуца у ня друтована.
Яйця – оцїльові.

Моя пуца поламана,
И друтами друтована –
Мусїв им подрутовати
Обы дьüвку поєбати.

Иде друтарь путями,
Несе в руках серсаму.
Як ми дїру заплатать,
Дüстане за вто плату.

Гий, нибого, Марько, чуєш –
Штось у ня ни дубиться:
Нашто пичу порфінуєш –
Пуцї вто ни любиться!

Попуд тоты полонины
Мальовані хресты.
Дьüвка пичу побрытвала,
Побілила звестив.

Гий, Поланьо-босорканьо,
Нашто сь пичу брытвала? –
Там такое, ги стирнянка –
Коле, ріже, ги піла!

Гий, Поланьо, ты, Поланьо,
Затчи писок и ни рыч:
Тебе тяжко поєбати –
Пича коле, ги ярич!

Ты ни лaком ня цицьками
Круглыми, ги яблыка –
Кой йих видить моя пуца,
Чиниться, ги у быка!

Гий, коли я женитися
Пообїщав Тирці,
Вказала ми ціцї-міцї,
Тай до пизды двирцї.

Лїгай, дьüвко, лїгай,
Най ти пичу вижу.
Я на свою пуцу
Такых дисять знижу.

Моя пуца ни для тебе,
Марько хмуролиця,
Бо яка у тебе пича –
Вижу по гузици.

Кажуть люде: я – лынґарь,
Бо товстый у ня біґарь.
Тать пак я сим біґарьом
Шорю вам жüн зашором!

Што робити ми типир? –
Похудїв ми хуй домак:
Быв давно такый, ги ливч,
А типир такый, ги цвак.

Сyчу, сyчу тинґирицю,
Ламлю кажду гычку,
А Маріка сперед мене –
Вказує ми пичку.

Я принüс Маріцї днись
Повні жминї сушениць.
А она за сушеніцї
Вказала ми дві гузіцї.

На свальбі удданичкы
Указувуть гузичкы.
Айбо ни на всяку
Мавуть хлопы дяку.

Біда з такым
Ґаздовати,
Де ни жебі,
Ани в ґатьох!

Кыбы стручя убчüмхали,
А шумüл зüбрали,
Кыбы дьüвкы нам дали –
Мы бы заєбали.

Посїяв я татарку
По долинї, по ярку.
Та што ми вта татарка,
Кой про пичу лем гадка.

Ой на горі білый овес,
Ни єбав я фрайирку днесь.
Ани дниськы, ни учора –
Пüду д лїпшüв извечора.

Ой зеленый гаю, гаю,
Што чинити маю?
Через тоты чужі пизды
Ни прüйду до раю.

Сыхлився граб до березы,
Береза до граба.
Чому сь пизду ушкірила,
Гикой стара баба?

З тебе, дубе, нич на буде,
А из вербы двоє буде:
Будуть сани и телїжкы –
Йти на плїшку до Марішкы.

Гий, подер им, тай подер им
Сиву петечину,
Кой им в корчах стелив дьüвцї
Тай пуд гузичину.

Кыдьбы ни вты вüчüрніцї,
Ґолі ціцї-піцї,
Нарубав бым, мамко, дрывиць,
Тай занüс водіцї.

Вчора – гоя, иннись – гоя.
Ни лай менї, мамко моя,
Бо я лнґарь-линґарина,
Й нüч ни буду без дьüвчины.

Горі селом иду,
Щи всяды світло.
Де ми было повернути,
Там ся загасило.
Повернув я до єдної –
В тої пличї голі,
Постїлочка розстелена,
Палинка на столї.

Ни єдну я нüчку ни спав,
Ни єдну просвискав,
Ни єдну я білявину
За пичку потискав!

Добра вода в тüв кырници,
Де фрайирка при улици.
А щи лїпша в тüм ярочку,
Де я єбав фрайирочку.

Ой люблю я свого кума,
Тай кумовы дїти.
Люблю в кума я без кума
Из кумов сидїти.

Та складїмся, цїмборику,
Хоть на месель проса –
Купім дьüвцї чоботята,
Бо ни дасть нам боса.

Люблю тебе, любко моя,
Айбо хочу вмерти,
Бо у тебе для лынґарüв
Все двирї вдоперті.

Журився я молодинькый,
Та нич ни поможе –
Моя мила всьым давала,
А менї ни хоче.

Став им собі пуд ипирю,
Ипиря трясе ся.
Ймаву дьüвочку єбати,
А вна ни дає ся!

Курила ся плонина
Там, де жаба лїзла.
Мінила сь ми, ни дала сь ми –
Пизда би ти вблїзла!

Гий, гоп! шіді-ріді,
Што вто за робота –
Розобрати, тай лишити
Дьüвку пиля плота?!

Гоп, цуп, команиця,
Моя пуца ни палиця –
Я ї з плота ни уламав,
Оби я ї дьüвкам давав!

Ой йшов я горі селом,
Тай зайшов до брата;
А у брата жона хвора –
На пиздї лопата.

Гий, гоп, шіді-ріді,
Пасе олїнь дикый.
Тко ни єбе чужі жоны,
Тому гріх великый!

Ой, я великый злодїй,
Я великый злодїй:
Як залізу меже ногы,
Зüгнати ня годї!

Ой ишов я горі селом,
Чорт у бочку копкав.
А я думав, ош новтарыш
Новтарышку йобкав.

Ты просив – дала Маріка:
Хоть носом мачай,
Бо кить ись “вогo” уповів,
Та ни кажи “ча”.

Чоловіче, чоловіче,
Пича на тя кукоріче:
Куды тычеш,
И – чим тычеш?!

Чоловік в ня,
Што й казати:
Лем бы істи,
А – єбати!

Наш Иван так доєбав ся,
Што лем з гачником упстав ся:
На заголені гузіцї
Ймавуть дурных удданіцї.

Такый до ня лиґінь ходить –
Двадцить и пять изрüв просить.
В самого лем – нагавіцї…
Дам му изрї из гузіцї.

Я фрайирку файну маву,
А имня йüв Кларія.
В ниї кажда цицька – в шіпцї,
Пича – в околаріях.

Кой лїтавуть босорканї,
Кой мачок єбуть коты,
Стягну ґатї из Аґатї –
Чиню світло з темноты!

Ой Маріє-Марійичко,
Яка в тебе гадка? –
Маєш пичу кучиряву,
В мене пуца гладка.

Кажуть, смирть из косов ходить
Всьых бере ид собі.
Я готовый, Марько, вмерти,
Айбо лем на тобі.

Мы из дьüвочков стояли –
Пудпирали дичку:
Вна за пуцу ня держала,
Я її – за пичку.

Ой иду я танцьовати,
Беру собі дьüвку.
Та вна мене за хуйину
Ги за шабашüвку.

Ой ты, біла білявино,
Білявино-душко,
Продай пичку за ґрайцарь –
Вчиню з ниї пушку.

Ишли хлопцї жüн єбати,
Та забыли хуї взяти;
В пути й яйця погубили –
Такі вто єбуны были.

Ни утріщуй, дьüвко, очи,
Гикой чорні сливы -
Вповіш, ци тя мош єбати
Без презерватива.

Гий, Маріка на вту пуцу
Атака голодна,
Што нитко вже ї ни єбе
Без дуфлом-гандона.

Ищи вчора я в тя была,
А ннись – курва вта!..
Богдай ись мав тüлко пуцы,
Ги жаба хвоста!

Казали ми сусїдове,
Та щи й добрі люде:
– Лиши курву, бо жоны
Из курвы ни буде!

Та ци я быв ни фаттьовик –
Ни было над мене.
Та так им ся докурварив –
Нiка мара з мене.

Гинде мüй везе гнüй
На новинькüв тачцї,
Лем исьме ся поженили,
Вже клїпать курвачцї.

Я из пічї сивый волос
Из коріньом урвав.
Котра єбе ся з многыма,
Вто поправдї курва.

Коло млина жовта глина,
А у глинї яма.
Не лем ты, дьüвчиско, курва,
Курва й твоя мама.

Ой курва курварила,
Тай мене навчила –
Ни было ми й дисять годüв,
Кой ня зволочила.

Служить милый у армійи
Коло гаубіцї,
А кить знає, ош я - курва,
Менї — до гузіцї.

Єдна курва другу курву
Аттак проклинала:
– А богдай ись ся до смерти
Ипно ни зєбала!

Йой, боже мüй, як бідує
Жона курвашова:
Курваш ходить курварячи,
А вна сидить дома

Так им припер чилядину,
Што вбалив им городину.
Кыдьбы ни вто гвüздя в ляцьох,
Впстали бы ся цїлі яйця.

Позираву горі-долü,
Ци чекать ня жона домü.
Вже ня глядать з лампашами,
Де я хожу з курвашами.

Мы ходили з цїмборами,
Фіґльовали сьме з дьüвками.
Дeко не лем фіґльовав –
Кить далося, та й запхав.

Полонино, полонино,
Чому сь ни зелена?! –
Кой ся трава зеленїє,
Дає ми Олена.

Гий, пüду я в полонину,
Та й пуд корча стану:
Єдна любка дасть ми за мед,
Друга - за сметану.

Ой пüду я в полонину,
Тай покличу Марю.
Лїгай, Марьо, пуд смереку,
Най корінь запарю.

Ой пüду я в полонину,
Назбираву грибüв.
Так поєбу білявину,
Вбы нитко ни видїв.

Та кой пüду в полонину,
Та в тоту зелену,
Там ми дьüвкы дадуть пічі
За ріпу печену.

На высокüв полонінї
Косиця завяла.
Ни взяв ись ня за жону,
Хоть им ти давала.

Гий, иду я в полонину,
В полонину- затїнь.
Як ись за ня скоро забыв,
Єбав бысь си матїръ.

Гий, коли я в полонинї
Молодым вüвчарив,
Ни єднüв я білявинї
Ногы розчепарив.

Такоє в тя волосїчко,
Ги на бараняти:
Загубила ся в ньüм пича -
Як тя поєбати ?!;.

Наша Марька – чередaрька:
Чередaрить череду,
Та все нüгтьом ся пошкрябать
У запарену пизду

Гий, дьивочкы молодинькі,
Файні та хороші,
Чому пичкы ни мыєте -
Вода ни за гроші.

Гий, Маріко молодинька,
Яка ты Маріка:
Нигда пичу ни помыєш -
У волосю - ріпа !..

Та я собі дрымбу куплю,
А Маріцї – ґатї.
Можу в дрымбу задрымбати,
Маріку – зєбати.

Кить за ня ни пüдеш, білява Маріє,
Лем ти понад хыжу голoвня завіє.
Я ти уже казав, та щи ти раз кажу –
Ни смієш ся уддавати без мого розкaзу!

Ий матїрь ти, дьüвко, в душу,
Тай матїрь ти в душу,
Родину ти порубаву –
Зєбати тя мушу!

Кой приходив им до вас,
Казала сь ми, ош ми даш.
Та вже, дьüвко, давай ми,
Бо ґатї суть на земли.

У саду, де много ипер,
Я Маріку вд стовпу припер –
Руками ї убыймаву,
Пуцов пичу протыкаву.

Де суть файні такі села.
Гикой наші села.
Де є хуй вбы го ни знала
Любчина пердела?!

Та як тото, мила моя,
Ты постїль стелила,
Бо лем раз им ипно припер –
Постїль ся вломила!

Гий, коли я руковав,
Мила ґатї мыла.
Вто, што я у ґатьох мав,
Вернути забыла.
Йду на войну без ґати,
А ищи й без того,
Без чого ся убыйти
Ни годна сь, нибого!

Анцьо, Анцьо, будеш бита,
Бо сорочка ни зашита,
За ґатї ти нич ни кажу,
Бо щи з тобов спати ляжу.

В Анничкы чотыри губкы,
Чиллиняві, круглі:
На цюьованя єдны,
На єбаня – другі.

Затупила ми ся балта –
Мнякку липу ни бере.
Штось ся Анничка надула –
Стисла ногы й ни дає.

Обіцяла дати Анька
Спереду и ззаду,
Ай: обіцянка – вто ганка,
А дурному радüсть.

А я Анничку цюлюву,
Бо м ї дуже полюбив –
Кой залїз им йüв у пичу,
Мало м ся там ни втопив!

Нам из Анцьов уповіли
Из коня зняти сїдло –
Айбо што нам вто сїдло –
Нас єбати ся тягло.

Чотыри бы писарикы
Ни переписали,
Колько раз ись ме ся з Анцьов
У хащи єбали !

Лїтав пташок понад дашок,
А може и вышше.
А тко Анцю ни уєбав,
Тото ни хлопчище.

Ци тямиш, ош кüлько
Казав им ти, Аньо,
Ни бери в рот бüлше,
Ги ся в нього стане!

Нашüв Анци ся бажило
Солодкого молока –
Ни попала пуд корову,
Ай попала пуд быка.

Анця ймак мене ни любить,
Хоть дись штось у нас было.
Каже: – Я з тобов ни ляжу –
В тебе пуца, ги дрыво!

В небі світить ся звізда.
В Анничкы свербить пизда.
В небо плюну, Анци всуну –
Хоть якусь, а помüч дам!

Я з сусіцьков Аньков
Наварив сливлянкы.
Упив им сливлянку,
Уєбав им Аньку.

Столочили сьме траву
Из сусіцьков Аньков.
Лем тото ни Анька винна,
Ай її мохнанька.

– Нашто, Анцьо, указуєш
Мохнату пизду?!
– Поєбіть ня, файный пане,
Бо я з Хуста йду!

Ий бо Анничка ґаздыня:
Три городы – єдна дыня.
Завто вбслужить молода
Три хуї – єдна пизда!

Я ни вижу в тому ґанжю,
Кой датко поєбе Анцю.
Лем у тому вижу ґанж,
Кой нитко ни єбе Анць!

На стирнянцї стüг стояв,
В котрüм Анцю я єбав.
А богдай бы грüм убив
Того, тко сись стüг спалив!

Наша Анця дуже хвора –
Была вчора у дохтора.
Дохтор Анци так повідав,
Же на Анци вояк лежав.

– Анцьо, Анцьо, што вто буде
Кить черево рости буде?
– А я тото перебуду –
Як давала м, так и буду!

Та я собі так подумав,
Кой им збирав рüща:
Файна дьüвка ниєбана,
А єбана – лїпша!

Гий, Маріка – файна дьüвка,
Кругла, ги бабовка;
А в Марікы така пича,
Ги палачїндовка.

Ой, Маріє молодинька,
Маріє молода,
Пича в тя ся розколола –
Тече з ниї вода.

Анде гриб, гинде гриб,
Аттуй голубінка.
А Марія голов пичов
Сїла на копінку.

Ой, Маріко, кучирявко,
Маріко, нибого,
Пича у тя, ги постüл –
Засунув им ногу!

Ой дала ми Марійичка,
Дала ріпу гуцьку,
Обы я йüв напаровав
Меже ногы пуцьку.

А, Маріко, вбы ня бüг,
Кой свербить тя меже нüг –
Нич! нитко! ниґде! николи! –
Я єден бым ти помüг!

Ой, Маріко, го-го-го,
Прийми мене голого,
Без сорочкы, без ґати –
Будеме ся єбати!

З высокої полонины
Скачалася плита.
Ни даєся поєбати
Маріка сердита.

– Ой, Маріко, дай ми того,
Што ти тече вода з нього.
– Я бым тобі, хлопче, дала,
Вбым ся гріха ни бояла.
– Та якый вто, Марько, гріх –
Забю пуцу, гикой в міх!
– Ты, ниборе, из тым міхом
Учинив бысь з мене сміху!..

– Ой, Маріко, дай ми, дай –
Буде хлопиць Миколай!
– Дала бым ти – боюся! –
Буде дüвка Маруся!

Кой лем дощик заросив,
Я вд Марікы попросив.
А кой дощик перестав,
Вна давала – ввüн ни встав.

Гий, Маріко, біла дüвко,
Ты мені попалася:
Я сїм рокüв ни єбав –
Хуй стойить, ги палиця!

Ой пüшов им до Марічкы
Тай темної нüчкы –
Єбав им ї у жаливі
Нацапкы й без свічкы.

Я єбав Маріку в сїнї,
Розорвав им йüв спüдницю.
Дуже журиться Маріка,
А мені вто до гузіцї.

Ой, везе ня по штрекови
Шіковинькый ріхлик.
Дай ми, дьüвко, трічї пічї,
Та куплю ти кіфлик.

Ишли бікы в поковбікы,
Коровы вд селови.
Дай ми, дьüвко трічї пічі
Дам ти будюґовы.

И губкы в тя мальовані,
Й личко мальоване.
Дай ми, дьüвко трічї пічї,
Бо пак ми ни встане!

Докü в ґатьох розпутулькав
Спутульканый гачник,
Пуца впала й ни встає –
Дьüвко, перебач ми!

Нянько робить, а я – ні:
Нахуя тото мені?!
Нянько робить, я – єбу:
Нахуя тото йому?!

Нянько нич до наня гойкать,
Слабить мої нервы:
– На роботу тя ниє,
На єбаня сь – первый!

Ой, дьüвчата молодинькі,
Якый я голоден:
Єбати бым ищи єбав –
Робити м ни годен.

Ой, дьüвчата молодинькі,
Ни дайте ми вмерти,
Та буду вам за єбака
До самої смерти!

Кить дьüвкы днись ни давуть,
Та товды й ни треба,
Я инниськы потирплю –
Завтра ся наєбу.

Я дьüвчати яв втыкати –
Зачинаву суванку.
А она, гибы й ни чує –
Спüвать собі спüванку.

Ой дуже ми, моя мила,
Врозуміти треба,
Ош чому ся вто ты смієш,
Кой я тебе єбу!?

Урвала ся струна,
Што май файно гула.
Та зєбав им тоту дьüвку,
Што цїла щи была.

Пиля річкы, пиля броду,
Тай пиля поточка
Коли єбу білявину,
Вна зажмурять очка.

Дьüвка спала и ни чула,
Як им спереду зайшов:
Уд пизды ключї украв им,
Наєбався, и пüшов.

Ой падав ми теплий дощик
На білу гузицю,
Кой єбав им в стозї сїна
Файну молодицю.

Та кукала зозулиця,
Кукавучи кукла:
Я лем в пичу скраю всунув -
Пича ся розпукла.

Тверду печать на пиздиня
Ударив дьüвчати.
Типир туда нитко ни йде –
Хыба заєбати.

Што ты, Митю, дїтвачок?!
Дюґаш пичу копачом.
Ты пачмаґы з ся здыйми –
Чимысь иншым ї кыни!

Ни здри на ня, молодице,
Так ги я на тебе:
Докü палинкы ни упю –
Дотü тя ни зєбу!

Ни сувай ми по череву,
Бо черево бoлить.
Сувай ниже – де волося! –
Пича ти ся втворить.

Кой исьме ся присягали,
Онь ми ногы терпли –
Буду мати што єбати
До самої смерти.

Ой та біда, чоловіче,
Біда ми самому:
У жüн пічї ідять сїно,
А в мої – солому.

Довго вчив им ся у йога
Рвати целкы в оборогах,
По дорогах, в бороздах… –
Де лем є цїла пизда!

Та я собі на подї
Тинґирицю лущу.
Докü дьüвку ни уєбу –
Дотü ї ни пущу!

Я на свальбі мойüв любцї
Ипно замузичив.
А потüм через перделу
Фест им загузичив.

Дїла чого я тя єбу
Легко догадатися:
Не обы дїти чинити,
Ай обы – єбатися!

Ой, Мигалю-чередарю,
Лымпавый Мигалю,
Дала м ти лем заєбати,
А ты вчинив Галю.

В нас дüвочкы чортоваті –
В каждüв Луціфер самый:
Пічї копачом пробили,
А вповіли, ош вто – мы!

Судили ня молодого
За малоє дїло –
За пичину кучиряву,
За білоє тїло.

Говорила м свому мужу:
– Ни чини на пуцї хыжу! –
Пича зайде, на хуй сяде –
Доґде цяткы хыжа впаде!

Мою хыжу вітер мете,
Попуд сторназ вода тече,
З жонов, з дїтьми я ни гварю –
Хожу селом, пю, курварю.

Я уд Брычкы
Просив пичкы.
Лем у Брычкы
Така звычка,
Што у пичку
Суне гычку!..

Казала сь ми, ош ми даш,
Кить упйиме алдомаш.
Мüй алдомаш упила,
Цїмборовику дала.

Казала сь ми динь при днї,
Ош даєш лише менї.
А богдай ти чорт в дїру,
Кить лягла сь пуд цїмбору!

Лежали сьме з білявинов
Звечора у чури.
Кой вказав им йüв, што маву –
Спудили ся кури.
А кой менї білявина
Свою указала,
Та два быкы, два єбакы
Нацапкы упала.

– Та як ты ня, лигінику,
Файнинько гайцуєш!
Ци до рана гайцовати
Сяк файно збируєш?
– Ану шире розсунь нüжкы,
Бо я тото люблю!
Кыдьбы пуца ся вдорвала,
Я си нову куплю.