НАРОДНІ ХУЙОМЫЙКЫ

ШИЛИЯКЇ

Гий, гузицьо моя чорна,
Што сь ми надоіла:
Сяду нaголо на шпор –
Гет убысь згоріла!

Йшов им улицьов гузьков,
Ткось ня йобнув ґерендов:
Дїдову му курицю –
Ни мош прüйти улицьов.

Тко малым ів гüнячку,
Збере грибüв онь тачку.
Тко малым гüна ни ів,
Верне з хащ
ї без грибüв.

Уд пива
Голова крива:
Треба пити доста,
Обы была проста!

Карандачить дїтвачок:
– Дайте, уйку, петечок,
Вать даяку гуньку,
Бо вдмерзне ми пунька!

Гий, ниборе, хлопче,
Й гüно тя розтопче.
А ты на Марусю
Вже утягаш пуцу!

Ты пüздри –
Які сморкаті,
А як знавауть
Ся єбати!

Хоть ми гуди,
Хоть ми ріж,
Хоть ми адде
Пизду йзїш!

Йончі лїзе на ипирю,
А ипиря гне ся й гне.
Файно буде попüздріти
Як ся Йончі наїбнe!

Жоны в потоцї ся мыли.
Я зза кoрчüв позирав –
В них росте меже ногами,
Хоть и чорна, та – трава!

Пича в шпорї вгинь наклала.
Пуца грітися прийшла.
Пича перстом помахала.
Пуца вся в слызах пüшла.

Пича пизду попросила
Вбы сметаны надойила.
А пизда регоче –
Єбати
ся хоче.

Сколомыйка, сколомыйка,
Сколомыйка – місто.
Дüвка пичу попарила
Кой місила кісто.

Пича вткрылася,
Ги гавра.
Хуй залїз у ню
До завтра.

Кить хоч, моя мила мамко,
Вбым ни дала хлопцям ямкы,
Та узьми иглу и нитку,
Та заший ми пичку вшытку.

Серед плаю, в хащи скраю,
Там, де вшытко витко,
Д
ьüвка пичу зашивала
Виритянов нитков.

Цицька свербить на погоду,
Пичка – вд єбаню свербить.
А ба што вто годно быти
Кой гузиця засвербить?!

Пуд березов, нитвереза,
Пуца пичу бовтков бє:
Пуца ґрайцарь загубила –
Пича найшла й ни дає.

Йой, што м відїв на Иван-динь
За нашов стодолов:
На голові в д
ьüвкы вінок,
А пича вся гола!..

Якый басaш нивиликый,
Як у басы ріже.
Лем увидить чорну пичу –
Нaколїнкы лїзе.

Марька йогов ся займала
Каждый динь и каждый вичüр.
И типир свüй нüс довженный
Легко стомить собі в пичу.

Гий, кобы лем Бüг помог,
Обы д
ьüвку йобнув йог:
Товды д
ьüвка – йогнута,
А не, ги все – йобнута!

Ишли д
ьüвкы через хащу,
Стрітили Матїя:
Попытали меже ногы –
Слабинька надїя.

Д
ьüвкы палинкы попили
И домü йшли млаками –
Будюґови поздыймали
И пиздами гавкали.

Пой, білявко,
В кoрчї густі,
Та вчуєш як
Трава росте.

Ой веду я білявину
Тай у корчüвля,
Най гузиця йüв узнає,
Ци тепла земля.

Де вдданицю в хащи ймив,
Такый там ї убалив…
Встала й никать удданиця,
Ци ни каляна гузиця.

Докü цоркаш,
Дотü слухаш.
Докü дыхаш,
Дотü пукаш.

Срала д
ьüвка. срала,
За траву ся ймала.
А трава ся врвала –
Д
ьüвка в гüно впала.

Через двирї тай на кüхню
Суне пича бороду:
– Дайте пікницї изїсти,
Бо здохну из голоду.

Ишла пича через воду,
Тай на плиту сїла.
Ой напий
ся, пичо, воды,
Бо сь пікницю іла.

Я гузицьов сїла в потüк,
И – ниякої біды:
Пича пікницю изїла,
А типирькы пє воды.

Пича чорна, волосата,
Через потüк йде на путь.
Пуца скочила з левором:
– Воду туй ни каламуть!

Через возüр лїзе в хыжу
Й гойкать хуй: “Пизду заріжу!» –
Кыник з пічї лем кыне:
“Ни заріжеш, гуканe!”

Хотїв им ся устрілити:
Пуцу д голові приклав,
Лем им перстом стис на яйця –
Анничцї в пизду попав!

Гий, лынґарь им и битанґа –
Ни страшить ня й прокурор:
Кой им мамі лїз из пічї,
У руках держав левор!

Дам бирову, фішкарошу,
Раз дüстане й прокурор.
Міліцїштови дам двычї,
Бо у нього є левор.

Я у пана файно жила.
Вто ни вто, што анде туй:
Пила м, іла м што м хотїла,
А робити? Най му хуй!

Ни за мою петечину,
А ни за холошнї –
Давуть д
ьüвкы заєбати
Лем за файні гроші.

Полюбив мене корчмарош.
Лем ни дорого любив:
Сижу я без будюґовüв,
А в руках – єден рубиль.

Ой, Маріко, дай ми, дай,
Бо пüду у куперай.
Но, а там такі курвы –
Впстане хуй без головы!

Гий, д
ьüвкы, тко без роботы,
Йдїть робити в куперай:
Там напоять, нагодувуть,
А щи уєбуть каммай!

Ни живіть, д
ьüвчата, дома,
Ай живіть в купераях –
Там навхтема пича мокра,
И ґрайцарик у руках.

А Поланя чилядина
Така, гикой треба:
Кить робити, та го робить,
Кить єбати – єбе!

Ни хотїла, а пüшла,
Ни кортїло, а дала.
Дала раз, дала щи –
Так, онь кыник тріщить!

Гий, кыбы вы, люде, знали,
Як ся Йван набідовав,
Докить в хащи, зрана, наще,
Трьох д
ьüвок переєбав!

А у лїсї при орісї
Д
ьüвкы єбаня ладять:
Дві ся єбуть й смівуться,
Три ниєбані стоять.

А я хлопцям даву пічї –
Зночи трічї, зрана трічї.
Йсе при тому, што всьый динь
Хуй з пызды стрчить, ги пинь.

Онь чотири лиґінї
Єбали ня у млинї.
Та было ми того мало –
Дома щи м чотирьом дала!

Мы, д
ьüвкы, ни перебачме
Йванови за всьых сятых:
Нашых уєбав троїчко,
И сїмох – домак чужых.

Кажуть люде, ош я нероб –
Робити ни хочу,
Та я за нüч по сїм жüн
Вашых потолочу!

Дисять раз на падаминтї,
Вüсüм раз на кüхни.
Бüлше, д
ьüвкы, ни бируву –
Яйця ми упухли.

Сїчу, сїчу сїчку,
Посыпаву пичку –
Иван просить єден раз,
А я даву дисять раз.

Гий, кüлько в ня лигіникüв,
Ачий онь — шішнадцять:
Два - в роботї, два - в єботї,
У шору - дванадцять.

Ты роздїлась –
Чудотворна:
Тїлом – біла,
Пичов – чорна!

Я серцьом чуву
Часу габу:
То мене – єбуть,
То я – єбу!

Ой морока, вта морока,
Лем товды морока,
Кой у хлопця пуца тонка,
А пича широка!

Марька хоче ся єбати –
Иванка приперла.
Кой вздріла му пуцинятко,
Та уд сміху вмерла.

А богдай тот лиґінина
Издох там, де бывать:
Женитися ймак ни хоче,
А за пичу кывать.

Ой на горі манастырь,
А в долінї – вшкола.
Котра д
ьüвка без цицьок,
В тої пича гола.

Біла слива сухо, криво
Росте серед саду.
В двадцять лїт цицьок нїт –
Што вто за порядок?!..

Я на свальбі люблю здріти
Як из лиґінями
Вытанцьовувуть д
ьüвкы –
Дрыґавуть цицьками.

Кой д
ьüвкы идуть до танцю,
Онь хыжі здрыґавуть
ся –
Так цицьками матлюґавуть,
Мало ни вдрывавуть
ся.

Ты, Маріко, – в поле!
Анничка – в науку!
А Оленї-заголенüв
Пуцу в обі рукы!

Ишла пича через керт,
Набрала
ся страху –
Пуца вріхы молотила
Зо всього розмаху.

Ой ты, Цилю, сиди в былю,
А я буду в рüщу.
Як ты будеш утїкати,
Та я тебе пüщу.

Ймив
Иван у рукы пуцу
Й пішать через хыжу.
На тüм боцї хыжі пес
Пüстятиня лиже.

Наші рокы без морокы,
Ги воды несуться.
Бüв у тебе, Йване, хуй,
А нниськы – лем пуца!

У нашого уйка
На хуйи бурбулька.
А, до фраца! –
Кить вто франца?!

Лüг на лавицю дїтвак,
До зимлї му звис пуцак.
Я сякого дїтвака
Ни дала бы й за быка!

Сїв Иван на поли,
Пуцов камінь коле.
Камінь ся розпадує,
А Иван ся радує.

Сїв Иван пиля хлїва
И хуйом товче дрыва.
У штoвцикы складує.
Онь душа ся радує.

Йвана дüвкы мняндyшили,
Убалили го пуд стüл,
Розщüнкали му пачмаґы,
Натягли на хуй постüл.

Дуже м довго майстровав
Над дїров загуслов:
Натягнув на пуцу пичу –
Вчинили
ся гуслї!

Жоны йшли пиля смїтя,
Найшли чоловіка:
Схудлый, пяный, сиґіняшный,
А хуй, ги у бікы.

По селови ходить ковдош,
По каміню хуйом ковтать.
– Дайте, дайте му іды! –
Гойкалувуть всї пизды.

У стежарї пиля ямы
Хлопцї били ся хуями –
Так ся товкли, хлобыстали,
Онь ся яйця розлїтали.

Мы из цїмбором хуями
Урыли глубоку яму.
За таку дурницю
Забють нас в темницю?!..

Та я свою тещу пещу
По пиздї поплещу.
А вна мене по хуйищу,
Ги по топорищу.

Мирно пасла в полонінї
Коровка з тильятьом.
Докü м тещу ни уєбав,
Ни звала ня зятьом.

Ишли дьüвкы куупати ся,
Найшло на нї єбати ся.
Єдна каже: – Куплїм ся!
Друга каже: – Єбім ся!
Тритя каже: – Ни бантуй,
Бо вто мого няня хуй!

Кой ся дьüвка убыймала
З хлопцьом у дуброві,
Клала собі пуд гузицю
Вінок бервінковый.

Дьüвка хоче, та ни сміє –
Все бойиться почати.
Знай: кой дüвка челленїє –
Хоче пічї ти дати!

Горґона цвіте єдна –
Никайте, бо зломите.
Єбе дьüвчину фаттьüв –
Хоче ся знакомити.

Набивай, набивай,
Остолоше, бочку.
Забивай, забивай
Дьüвцü в пичу гычку.

Няньо Йвана научив
Вбы вд дьüвок аццяк просив:
–Дай ми, янголе, хоть раз!
Ни даєш? Та – най ти фрац!

Кой огинь кладуть у шпорї,
Дым из комина густый.
Йван ся ниґда ни уженить –
Наєбав ся холостый.

Ой побий, богачику,
Ворота шинґлами,
Та поєби собі матїрь
З твойма доньками. .

Ой побий, богачику,
Ворота драницив,
Та поєби собі матїрь
З твойыв удданицив!

Пüшов сусїд у хащину,
Бо дрывцят му треба.
А я дотüть його жüнку
В стежарї поєбу.

Ой, Петрику, лебедику,
Ни пий воду з пуд ледику,
Ай пий вино из погара,
Вбы ти пуца май чургала.

Пили хлопцї, пили, онь корчма дзвинїла.
Май парадна дьüвка пуд корчмов сидїла.
– Ни сиди ты, дьüвко, ай иди додому,
Поміняєш будюґовы – прийдеш по новому.

Так ся єби молодым,
Вбы ся з пизды курив дым.
Но, а кить не курить ся,
Най пизда тым журить ся!

Добре тому коса косить,
Кому мила істи носить,
Кому мила пічї дасть,
Кой ни тече з пічї масть.

Ипна дüвка, файна зростом,
Царапнула пичу гвоздом.
Докüть вся кров ни стекла,
Дотüть пічї ни дала.

Піпа у ня пайтикова,
Чутора – жилїзна.
Так ся дüвка поєбала,
Што ледвы прилїзла.

Уповіш ми, моя мила,
З кым ись ся єбала:
Из гузіцї стырчить сїно,
Из пічї – отава!

А я, малa, так заспала –
Нич ни памнятаву.
Лем здрю: Иван у мüй сукман
Хуй убытирає!..

Шлaєр зняла молода,
Указала де пизда.
А потому фраєр
Утер хуй у шлаєр.

Кой ся вчора пустив дощ,
Відїв я вто, што ни мош:
Кум куму у бороздї
Голов пуцов по пиздї!

Анця єбуна міняє
Семый раз тай наново.
Най, засранка, добре знає
Як давати пяному.

Ой на горї дубина.
Чія пизда? - кумина!
Айбо тото ни кума.
Што пуд кумом ни была!

Вірує ся, та ни дуже,
Ош кума дає лем мужу.
Бо што тото за кума,
Што пуд кумом ни была?!

Мене пекарь поєбав
На робочüм містї.
Беру на ся будюґовы,
А вся пича в кістї.

Ой, цїмборе, цїмборику,
Цїмборику Пішто,
Жона ти ся похворіла –
Єбати нам нїшто!

Ой вержу я прут у яму,
А прут – поза яму.
Йой, боже мüй милостивый –
Няньо єбе маму!

Ой брали ня у катуны,
Ой брали, тай брали.
Та най собі матїрь єбуть,
Лем бы істи дали!

Нас рано, нас рано
Мати избудила.
На сыру, на сыру
Токану зварила.
А типир, дїти, а типир, дїти,
До дїла ставайте.
Тихую. тихую
Піснечку спüвайте.
Попы з дяками, попы з дяками
Ни переставайте!

Закури ся, ни жури ся –
Тяжко ти ни буде:
Будеш мати што єбати,
А істи ни буде.

Попозирайте мüй

старый сайт:
http://gafya.narod.ru/

Дзеркало сайта

http://petrovtsiy.ltd.ua/

Tegs:

русинськи русинські співанки писни пісні фигли колядки, іван петровцій, вірші петровція, іван петровцій біографія, русины народ, закарпатские русины, русины на украине, становище русинів у галичині, галицкие русины, карпатские русины, русины фото, русинське радіо, русины, русини, русинська мова, русинский язык, русинська нація, русинська музика, русинська родина, русинськi співанкы, русинськi стихы, русинська правда, русинская литература, русинська література, русинская поэзия, русинська поезія