СПÜВАНКА ЗА МИНУЩОЄ

Дощ паде, а я скирдуву –
Мечу сїно у стогы.
Ты ревеш, а я ни чуву,
Хоть ни чувуть и богы
Як болить душа у тебе,
Як кырвавиться душа!..
Сїроє білїє небо,
А пуд ним біжить лоша,
Перекусувучи хмары,
Воздух копытом бючи…
Грішному ми мало кары,
Хоть роками йду внoчи,
Хоть роками дня ни вижу…
Хоть траву м щи ни косив,
Я на вилы шпатно нижу
Што знизати ниє сил!..
Дощ паде, а я скирдуву.
Ты ревеш, а я ни чуву.
Так ни чуєш ты й мене –
Всьо в отдїлности мине…

Попозирайте мüй

старый сайт:
http://gafya.narod.ru/

Дзеркало сайта

http://petrovtsiy.ltd.ua/

Tegs:

русинськи русинські співанки писни пісні фигли колядки, іван петровцій, вірші петровція, іван петровцій біографія, русины народ, закарпатские русины, русины на украине, становище русинів у галичині, галицкие русины, карпатские русины, русины фото, русинське радіо, русины, русини, русинська мова, русинский язык, русинська нація, русинська музика, русинська родина, русинськi співанкы, русинськi стихы, русинська правда, русинская литература, русинська література, русинская поэзия, русинська поезія